Hoofdstuk 2 – Toeval

Linda en Sofie lagen lekker te slapen. Even later ging ook bij Patrick het licht uit. Hij lag nog even te woelen maar dan viel ook hij in een diepe slaap.

Joris ging nog niet naar bed. Vreemd dat Patrick juist hem belde. Zou hij iets vermoeden? Hij stond op pakte de telefoon en draaide het nummer. Tuut, tuut, tuut. In gesprek. Hij keek op de klok en schrok van de tijd. Bijna 1.00 uur! Zou hij nog even naar het park gaan om iets te scoren en dan nog een keer bellen? Nee, morgen is er weer een dag.

Linda en Sofie zaten samen op een roze wolk. Er stopte een lila koets getrokken door licht roze schimmels. Een zeemeermin stapte uit.
‘Kom binnen dan breng ik jullie naar het doel van de reis.’ Ze stapten in. De koets was bekleed met wit fluweel, hier en daar geaccentueerd met roze driehoeken. Een lucht van zoet bloemetjes parfum kwam hen tegemoet. Het kwam uit de hoek van de koets. Sofie stootte Linda aan, ‘kijk, daar in de hoek. Zie je dat’? De zeemeermin trok echter haar volle aandacht en Linda nam maar wat graag het glas roze champagne aan dat hen werd aangeboden. Sofie keek nog een keer in de bewuste hoek maar kon niets ontdekken. Ze besloot net als Linda zich over te geven aan het genot dat hen beiden ten deel viel. Ergens, ver weg klonk een telefoon. Het geluid werd hoe langer hoe harder.

Abrupt ontwaakte Sofie. Ze strekte haar arm uit om de telefoon te pakken. ‘Shit!’, dacht ze, ‘de wekker! Heb ik me even lekker verslapen.’ Ze keek op de klok en zag dat het 9.30 uur was. Linda was zoals altijd al uit bed. ‘Linda!, Linda!’
Geen reactie. Sofie haastte zich het bed uit. In haar dunne roze nachtjapon liep ze op blote voeten over de koude tegels van de gang. In de keuken rook ze nog vaag de geur van koffie. Ze las het briefje: ‘Ik ben vanavond laat thuis. Je hoeft niet op me te wachten met eten, ik heb nog een werkafspraak met Erik. XXXXjes, L.’
Zal ik me ziek melden of, … nee ik bel gewoon om te zeggen dat ik later kom. Ze pakte de telefoon en belde naar de zaak.

Patrick had een rustige nacht gehad. Tijdens het ontbijt zag hij opeens weer de lila brief. Hij pakte hem op en bekeek hem nog eens van alle kanten. De kruidige en indringende geur leek wel sterker te zijn geworden. Hij kon echter nog niet plaatsen waar de geur hem aan deed denken. ‘Oeps, ik moet nu toch echt weg, wil ik niet te laat op mijn werk komen.’ Hij pakte jas en tas en liep naar de deur. De telefoon rinkelde. Hij besteedde er geen aandacht aan omdat hij al zo laat was en dan zeker de tram miste.

Op weg naar de tram zag hij opeens de vele kleuren van de ontluikende natuur. Veel licht roze en hier en daar ook lila bloempjes. De tram kwam eraan en hij stapte in. Zijn favoriete collega, Robert, wenkte hem.

‘Hallo, ik heb nog een plek voor je weten vrij te houden. Heb je een leuk weekend gehad?’
Patrick aarzelde of hij zou vertellen wat hij deze keer weer in het COC had uitgespookt.
‘O ja, het weer was fantastisch, ik heb samen met een vriend van mij een mooie fietstocht gemaakt in de buurt van Rijssen.’
‘Is dat niet een plaatsje ergens in de Achterhoek?’
‘Salland’ corrigeerde Patrick.
‘Oké, Salland waar een hoog gehalte aan grefo’s woont?’
‘Grefo’s?’
’O, een afkorting van gereformeerden.’

Patrick zag opeens weer de vele meiden en vrouwen die rondliepen in fel gekleurde lange rokken, maar van boven naakt. Veel jonge kinderen en …… een hele boel onschuldige jonge pappa’s. Zijn gedachten dwaalden af. Hoe zou het zijn …….

‘Was je niet bang dat je gestenigd zou worden?’ vroeg Robert.
Patrick kon geen antwoord meer geven omdat de tram een noodstop maakte. Hij viel van de bank en zag in een flits een lila auto over de kop slaan.

Auteur: Ralph