Hoofdstuk 10 - Nacht

Klazien liep weg van de brievenbus van het huis van Sofie. Het kaartje had zij langzaam door de bus gedaan. Een groot gevoel van onrust maakte zich van haar meester. Zoveel woede en zoveel onmacht had zij niet eerder gevoeld. Plotseling kwam er een gedachte in haar op. De gedachte dat 69 dagen wachten op wraak in het geval van Sofie veel te lang was. Sofie heeft een nog ergere daad verricht dan al die anderen die gestraft moeten worden bedacht Klazien. Laat die anderen maar wachten, alle 69 dagen lang. Sofie niet. Nee, Sofie moet snel gestraft worden. En wel direct, voordat ze nog meer slachtoffers maakt.

De onrustige slaap waarin Sofie zojuist nog verkeerde zorgde ervoor dat ze nu rechtop in bed zat. Was ze ergens wakker van geworden? Nee, het was vast de onrust in haar lijf die haar slaap verbrak. Hoe kon ze ook slapen terwijl er zoveel was gebeurd? Hoe kon ze rustig zijn, hoe kon ze naast Linda liggen, hoe kon ze slapen, hoe kon ze… Duizelig van emoties stond Sofie op. Ineens vastbesloten deze nacht niet langer onrustig in bed door te brengen maar met een glas wijn op de bank, Angelique gedenkend. Ze liep de gang in, deed het licht daar aan, en liep naar de keuken om een fles wijn en een glas te pakken.

Daan en Patrick waren vrijwel direct in slaap gevallen bij thuiskomst. De glazen wijn en het samenzijn maakte hen rozig. Beiden voelden de veiligheid van elkaars aanwezigheid doordringen tot alle angst en verdriet. Het was goed zo. Weer samen.

Terwijl de rozendoornen door haar spijkerbroek staken sloop Klazien aan de achterzijde van het huis richting de achterdeur. Nog een meter of twee. Het plotseling aangaan van het licht in de woning maakte dat ze schrok en vlug wegdook. De doornen schramden haar gezicht. Ze vloekte inwendig. Vanaf de plek waar zij zich bevond zag ze een gedaante de keuken inkomen. Enkele kasten werden geopend, weer gesloten en het licht ging uit. De duisternis die Klazien omringde gaf haar de gelegenheid de achterdeur te bereiken. Door het raam in de deur zag ze Sofie. Ze zat op de bank. Een glas in haar hand. Haar ochtendjas iets openvallend bij haar hals. Klazien voelde meer haat en meer kalmte dan zij ooit voelde toen ze voorzichtig de deurklink naar beneden bewoog.

Linda staarde naar het plafond. Haar gedachten gingen snel. Sinds ze bij Sofie was drong ze iedere gedachte aan haar vorige vriendin naar de achtergrond. Het is niet belangrijk, maakte ze zichzelf wijs. We leven hier, en we leven nu. Niemand heeft iets aan de informatie die ze zo bewust verzweeg. De relatie was destijds al een taboe. Niemand mocht ervan weten. Daarvoor was hun leeftijdsverschil te groot. Mensen zouden het niet accepteren, vertelden ze elkaar stellig. Het was beter het stil te houden. De relatie duurde een paar maanden. De grootste verbintenis tussen hen tweeën bestond uit de seksuele bevrediging die ze bij elkaar vonden. Oneindige nachten van lust verwarde Linda met liefde. De relatie stopte vrij abrupt. Linda wilde openheid. Haar geluk delen met haar omgeving. Ze had er een kleine crisis in de tot op dat moment zo vredige, relatie voor over om haar zin te krijgen. Ze kreeg hem niet. Veel ruzies volgden. Ze gingen uit elkaar. Maar Linda werd niet met rust gelaten. Ze overwoog de politie in te schakelen na de zoveelste bedreiging van haar ex. Maar ineens hielden de bedreigingen op. Het werd weer rustig. Linda besloot nooit iemand te vertellen van deze tijd. Ze schaamde zich voor de persoon die ze lief had gehad. En ze vreesde voor nieuwe bedreigingen wanneer ze zou praten. Moest ze Sofie nu wel vertellen met wie haar enige relatie, voordat ze Sofie ontmoette, was geweest? Omdat deze vrouw ineens hun leven in kwam lopen? Ze dacht haar nooit meer te zien. Ze leek van de aardbodem verdwenen. Linda was zo opgelucht geweest dat Sofie haar niet meevroeg naar de begrafenis van Angelique. Dan zou ze haar gevreesde ex weer gezien hebben. En nu… Nu was ze gaan twijfelen. Moest ze het Sofie vertellen? Zou het schaden? En wat als ze het niet zou doen? Zou het uitkomen? Zou Klazien aan Sofie vertellen wat er tussen haar en Linda ooit was?

Auteur: Carla